Pfff… glazuren

Ik heb laatst een serie glazuurproeven gedaan waar ook een aantal mooie kerkuil-kleuren bij zitten.

Ik ben namelijk nog niet zo tevreden over de glazuurrecepten die ik de afgelopen jaren gebruikte. De kleuren waren wel mooi, maar ik moest het te dik opbrengen om een mooi effect te krijgen.

Een glazuur bestaat uit een mengsel van allerlei stoffen, zoals onder meer kwarts, krijt, kaolien en kaliumveldspaat, gecombineerd met oxides van ijzer-, cobalt en bijvoorbeeld tin.

Maar dat mengsel wordt pas ná het bakken transparant. Dus bij het opbrengen kun je niet goed zien hoe dik het laagje is wat je hebt opgebracht. Met als resultaat dat er na het bakken op sommige werkstukken te dunne, niet dekkende, of juist te dik geglazuurde plekken bleken te zitten.

Dit recept (met wat meer glasvormend kwarts) geeft ten eerste mooie levendige effecten. Maar het ziet er ook naar uit dat het al veel kleur geeft als het dun wordt opgebracht. En dat heeft meteen als voordeel dat je structuren ín de klei (zoals veer-afdrukken) beter blijft zien.

Aan de proefplaatjes is te zien dat ik wél moet uitkijken, want als dit glazuur te dik wordt opgebracht, vloeit het van het werk af. En dat gebeurt dan ook als ik de oven wat langer op de hoogste temperatuur zou laten pendelen.

Glazuren? Pfff…. het is allemaal niet zo makkelijk.

• Tags:
• glazuren,
• glazuur,
• maken