Slapende kerkuil

Dit is een projectje waar ik op het moment mee bezig ben: een slapende kerkuil.

Zoals meestal gebruikelijk (zie ‘Over mij‘) ben ik weer begonnen om zo’n slapende uil eerst in papier te ontwerpen. Gewoon veel plakken en knippen, tot het ongeveer goed is.

Plakken klei van 5 mm

De klei rol ik meestal uit tot een dikte van 5 mm. Daar snij ik dan de “patroondelen” uit.

Het is vervolgens wachten op het juiste vochtigheidstadium van de klei. De plakken moeten namelijk stevig, maar nog wel buigbaar zijn.

Dan kan ik de plakken met kleislib aan elkaar “lijmen”.  Meestal is het dan nog nodig om het ontwerp aan te passen. Hij moet toch wat slanker, of korter, of juist langer. En vervolgens alle oneffenheden in de oppervlak van het werk wegwerken en ervoor zorgen dat alle lijnen zo mooi mogelijk doorlopen.

Op de foto zie je de kerkuil als hij – na het drogen – biscuit gebakken is op iets meer dan 1.000 °C.

Tevreden

Dit is een detail van de snoet. Hij straalt in ieder geval diepe rust en tevredenheid uit.

Nu nog op zoek naar mooie glazuren. Die meng ik zelf uit diverse grondstoffen, zoals onder meer kwarts, krijt, kaolien en kaliumveldspaat, gecombineerd met oxides van ijzer-, cobalt en bijvoorbeeld tin.

Die glazuren breng ik trouwens heel secuur met penselen op. Een ingewikkelde klus, die ervaring vraagt, omdat je de echte kleuren pas kunt zien na het bakken.

En daarna wordt deze kerkuil nogmaals gebakken, maar dan op 1.240 °C. Ik ben erg benieuwd, maar moet sowieso wachten tot ik meer werkstukken heb om de oven te vullen. Het is niet efficiënt om een stook met maar één werkstuk te doen.

• Tags:
• kerkuil,
• kerkuilen,
• maken,
• slapende kerkuil,
• uil